دانلود آهنگ داریوش پیروزی

به فروپاشی سِلَت بکن دولت با یه لت
کل مال و اموالم رو بُنَک دار ببر
خوب ها گاها وصل مال اند
به جان ندهد کنید کاری
که کار ما را کافر هدایت خواهند
ادامم تا برسم به معراجم
بالاخره بند بیاد این مغز وِراجّم
راستی این رو بدون بچه های خیابون ها
تله شعر هامن
صفر بیست یکش هم یه جورایی
میکشن ازم یک شب یه بو هایی
کلی مار توو آستین ، مار توو آستین خود
زهره گیری قبل این که متوجه کبری کی بود
چرا عروسک کهنه های کنج کمد
شدی تو هم افتادید دور؟
یار از سفر برنگشت پس سوغاتی کو؟
آن مرد برای همیشه توو بهداری موند
طلب مولایی دود
بچه محلم عمرش رو داد به شما
صلواتی خرمایی شد میطلبه مولایی دود
بسه مرام از راه رها بگذار و نگذار
نمیدهی نامه ای یا نارسانا نامه رسان
شک ها چنار که چه کن و نَگُوا
نرسیده تا سه جفتی به ما از قمار
بزار چی بشماریم تعدادی هزاری دوهزاری
چرا تو چنین چون چهار پایی ، دو پایی نه هیئتم
توو دهاته تو کدخدایی
خدایی توو کودت ها شدی
کوو تا کودتا کنی؟
کوله بار کنی آخر هم کوله بار کنی
من که با شبکه شمایلم ، توو شبکه دلقک بلکه
با بچم نقش تلکه دکون تلنگه
چند نگم کرور کرورت شم طبسی هام روو نوک
کوه ها توو کمپ اند اگه بودیم کمرنگ
ببخش به جیغ یک رنگت که
کردی جیرینگی خرجت با جیبی که تنگه
تیغی که لبش لمیده به لبش نگیره
اسلحت رو دقیقا بزار مرکز شقیقه
مهلت بعد دقیقه ها و
به تماشای تولد پدیده توو تقویمت
سرگرم باش اصلا داش
من بالای سیاره نبودم از اول
الآن هم روحم کنار کالبد کپیده
منتظر سفینه

نقطه ته خط
بهش گفتم فحش به دولت نیست راه خوبی
از خودکشی در کمال صلح میخ
در جوار تخته بود
تو چرا این وسط چکش شدی
از آخرین پرواز به آسمون قفس یاد گرفته بود
از بلبلی که بزنه چهچه رهایی
هرچی بیشتر در قفل کنی
به پایان میرسن افسانه ها
مگه گنده تر از ابوالهلی؟
سرباز رو دیدم بغل کلان بهم داد سلام نظامی
نداره جای تعجب ، عادتمه حماسه سازی
بیار با خودت — چون میدونم تو هم هوام رو داری
خوشبحال شب که با ستاره خوابید
من توو فکر مقبوله هام
روو متر نو سر به جانی
گفت ما گونه ای از موجوداتیم
که عادت داریم به نشئه خواری و
بین رنگ ها شدیم با مشکلات عادی مواجه
توو شناختن رنگ یاری
بگو بهشون که وجه واقعی جوان
توو رسانه خنده دار نی
ما اصیل بودیم آق داریوش هفتاد و چهاری
خودت بهمون دنده رو دادی
جوونی که تخت گاز میره
بهم بگه نظرش با نشت گاز چیه
میگم حتی اگه هدف مرگه پس
زندگی راه رسیدن
روو علف ها میدادیم خنده سر
موقع چریدن
دیگه زده قید قر دادن و قلمم توبه جمیلست
من با منطقم وایستادم نوک قله غریضت
خرم و خر ما و خر ، به خادمیش مفتخر
خر خط بزنه خطاط خط ها رو از خط بعدش
خلط میاره آدمیزاد از توو لب و دمیدن
یه گوشه ای از سرزمین آسمون خراش های کلبه درویشی
از دل هایی که توشن ابریشمی
اما کفش فرش نی
انقدر پر شده توو کله این شهر شپشک
پیروزی میگه فدایی هست قوی ترین مرد ایران
سامورایی — بخت توو دوتا نقطه ت
آخر ملتفت رو میزاری دقیقا
لحظه ایه که میخورن قوانین خط
آگاهی ها پر میشه از بچه هایی نسل غفلت
وقتی ته موتور خونست جای * سردم
دارای نفرت فرهنگ و هنر کشور
من همون داستان هایی ام
که توو ذهن نویسنده ها بود
ولی هیچوقت توو کتاب ها ننوشتن
معلم زحمت کش گچ به دست درست عبرت
روو تخته مغز ملت
هی تو هم تنه به تنه نشو با درخت پیر جنگل
ساقه گل گلدون ، بحث من ریشست
مقربی به دربار ولیکن از سمت ملیجک
رووی این دریای مواج ناخدای کشتی ام
یا هم سفر طویله ام
میشم صاعقه ، امید بارون توو دشت فهمیدن
چقدر زیباست توو آینه دِق تصویر خندیدن

تو که میخوای گم شی دیگه چه فرقی میکنه برات
بری از کدوم راه
سخت میگذریم ولی میکنیم راحت عبور
زندگی کوتاهه میدونم میدونی
راهی نی از بالای پل هوایی تا وسط اتوبان
راست میشه توو باسن افکار عمومی دروغ هات
دم طیاره ما نپریده هنوز که بکنیم سقوط
نمیترسه گلنگدن از گلوله
دلنواز ترین لحظه آسمون غروبه
چرا نمیشه چروک دل روو توشه
اینجا که من واستادم یه قدم جلوتر از خط مقدم جنونه