دانلود آهنگ ساسان سونامی به نام آبی

میخندم ، من عینِ بادِ بین برگ روی شونه های یک درخت
که دست برده سمتِ خاک سر کشیده تا فلَک
سینه داده چاک ، ریشه کرده توو تَرک
دور خودم چرخ زدم چرخ زدم چرخیدم و تماشا کردم
قفسی ساختم ، تووش پریدم خودمو باختم
هوس هم داشتم ، ساختن
خواستم ، خریدم انباشتم
تووی این شهر اگر بی روح و درنده عین تَه پُر
پُر از آشوبم
تو بهم حق بده چون اهل همین وحش بودم تا بودم
تووی این جنگ اگر گم ، اگر گُنگ ، اگر نابودم
تو بکَن تیرِ مرگو وقتی خواب ، تووی این تابوتم
تووی این تابوتم چون که دروغین و پُر از باروتم
من سرازیر شدم وقتی که لبریز شدم
گفت هنوزم خامی ، تو هنوزم خوابی
گفت برو ، خالی از جنگ برو
تا بفهمی آبادی ، بفهمی آزادی
تا بفهمی آبادی ، بفهمی آبادی
وقتی که جنگ تموم شد ،این منم که سمتِ تو
پابرهنه میدوئم ، میگم ببین که خلق ها
در نبود غم برهنه میدوئن
ببین که حاکمین از نزاع دل میکَنن
توو گوش کوچه داد میزنن
ببین توو دستِ هیچ بچه ای ، و هیچ پنجه ای
ترسی از حضور سنگینی سنگ ها و سنگ ها و سنگ ها
و سنگی نیست ، غروبِ شعله های جنگِ این جهان
غروبِ آدمای آهنیست
وفتی که جنگ تموم شد ، این منم که با لبی
پاره لب میدم به عشقِ اولین
به یادِ گام های آخرین
چون تویی که همچو یاد در زمان پهن میشوی
حل میشوم به شکل حال پخش میشویم
بوز بادِ مسافر بوز ، به من
به اونکه رفت زیرِ چرخِ روزمرگی
برقص با منی که رویِ همین بیت میرم
به سمتِ خاطره ، در تمامِ رویا
غرق میشوم دوباره خلق میشوم
و باز خنده داره زندگی ، بخند خنده داره
بخند خنده داره زندگی