دانلود آهنگ فرشاد به نام بیشمار

شنا میکنم توو استخره خاکستره شور و اشتیاق
بی نهایت چشم از اینور در بی خبر
زیره نظر با نگاهای بی ثمر
آتیشِ سینم خندید به کبریتای بی خطر
جهانو میبینم از چشمیه دره خونم
انتهای همه خیابونا سره کوچن
من خماره دوده زندگیم نه مستی
جوابمو میده نه که نشئه بودن
نه که نشه بودن هستم
خزه های سبزه زندگی باعث کهولتنم
توو صورتمن شاخه بعده شاخه خشک میشیم ما
چه بی رحمه این خاک
حتی ابراش پی جذبِ ربطوبتمن
من ایستادم لای عبوره این عابرا
بزنم سیلی توو گوشه کدومِ این قاتلا
بوی بده چرکِ جوشِ دروغِ این ظاهرا
نیمه هارو ولش بگو کدومِ لیوانِ ما
دیوونگیمو بگم به کدومِ این عاقلا
دلم باشه خوش به شعره کدومِ این شاعرا
نگاه های پشت در خورده میگیرن ازم
همه ی تلاشم غروبهِ این ماجراست

بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه دوز
بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه دوز

همین حوالی کردن سلاخی
پولش تخس شد توو صرافی
میاد بوی تبانی
از رو گوشتای سوخته عصاره ی خلق
روی سیخ های کباب میشه تغذیه ی قوانین
کلاتو قاضی کن از من ایراد بگیر
ولی یه بارم که شده بیا خودت بازی کن
یه بارم به جای من از دستِ خودت شاکی شو
یه بار سره انفعالِ توو وجودت قاطی کن
قالیچتو بیار فرش بیارم برات
یه چایی بریز که قند بیارم برات
تووی گوشِ من فریاده امنیت نزن
خونه نشون بده خودم سقف میسازم براش
اونقدر دلم پره که تووش چیزی نمیشه جا
به سینه ها چطور راه وا کردن کلیشه ها
سینه هارو قفل زدن و دادن کلید به ما
باز کردیم حالا ماییم و صدای آژیر
ما موندیم و خطای کم خطایی
ما موندیم و نوره قرمز ما موندیم و شبای بی قراری
ماییم و دین واژه ها به دوشمون
لای اراجیف ماییم و نوای بی نوایی
زوزه ی شومِ اگزوزه دنیاها
جغرافیا میریزه خونِ رویاها
تووی تاریخ آتیش کی سوزوند کی سوخت
این لباسِ قناسُ کی برید کی دوخت
منم مرثیه ی نارضایتی

بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه دوز
بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگاره کینه دوز