دانلود آهنگ کنکاش دلارام

اینجا جای موندن نیست
خیلی وقته خستم از اینجا
یجور دلم تنگه انگار
خیلی وقته رفتم از این خاک
به این خورده شیشه هام روزی صدبار قول میدم نشکنم
میگن فراموشی کیمیاست من خاطره پا به پامو مثه کفشمن
تو بی وزنیِ عمیقِ گیر
همه آشنان کسی غریبه نیست
دوباره زورم نمیرسه به دنیا
انگار بازم نتیجه هیچ
میگی لال نباش میگی داد بزن
میگی نزار این خودخوریا بگات بدن
تو چی میدونی ازم وقتی فقط قرصامِ که زیر بالشت ثابتن
تو چی خوبه حالت؟
همه چی رو به راهه؟
هست اون که دلخوری بغلش کنی ؟
مثه مجنون دوست داره؟
راستی ، آرزوته یا آویزونت
براش میجنگی یا میگی باشی خوبه؟
من که خودمم ولم کرد رفت
تو داری کسی که باهات میمونه؟

خیابونیم که کل عابراش مردن
زمینی که دور شد از آسمونش
خیابون ترجیح میداد به جای خونه
اونکه ته استکان میگشت پی حال خوبش
اتفاق خوب افتاد شکست
منِ سایبون از نور ترسی ندارم
سمت چپ سینمُ بشکاف
من خیلی وقته هیچ قلبی ندارم
خیابونیم که کل عابراش مردن
زمینی که دور شد از آسمونش
خیابون ترجیح میداد به جای خونه
اونکه ته استکان میگشت پی حال خوبش
اتفاق خوب افتاد شکست
منِ سایبون از نور ترسی ندارم
سمت چپ سینمُ بشکاف
من خیلی وقته هیچ قلبی ندارم

خواب برا من کابوسه فقط
این شبارو بیدار باشم کاش
منو هیچکی ندید ولی هر کی شنید گفت سیگار دادم پاش
شکستی سنگ صبور ، دلم تنگه هنوز
میگن زردِ زمون بزار خط بشن اون چشا خسته شن خوب
هستی تو این نخایی که میکشنم
ازین قلب پاره زیر یقم
بوی جوونی میده پیر میشم هرچی که زمان میره عقب
به من بی اتفاق بگو یه روز زندگی عادی کجاست
پریدی از بومم بگو کنار پام جای پات نی کجاست
این روزا میگاد تا طی شه
میگن مردِ و قولش ! عشقه
گفتی کنکاش شو دلیل شعرتم اون کنکاش که قول دادی کجاست؟
قاتل مقتول من اینجا زنده بودنم خلاف شرع
من دلگیرِ سردرگم چند ساله منتظرِ تماس دستِ
اگه نیستی تو نمایشم اگه این مسیرو باید تنها برم
یکی اینجا بهت حواسش هست
تمام من باید کل شهر دیگه از ما بگن
فک کن آدم باشی خاک ازت هواتو بگیره
دل ببندی به دیدن ماه آسمون ازت شباتو بگیره
غم گل خارشِ به دیدش از زخمش کل عذابُ کشیده
حالا گل از ریشه خشکید بهترین باغبون بیاد غماتو بچینه

خیابونیم که کل عابراش مردن
زمینی که دور شد از آسمونش
خیابون ترجیح میداد به جای خونه
اونکه ته استکان میگشت پی حال خوبش
اتفاق خوب افتاد شکست
منِ سایبون از نور ترسی ندارم
سمت چپ سینمُ بشکاف
من خیلی وقته هیچ قلبی ندارم
خیابونیم که کل عابراش مردن
زمینی که دور شد از آسمونش
خیابون ترجیح میداد به جای خونه
اونکه ته استکان میگشت پی حال خوبش
اتفاق خوب افتاد شکست
منِ سایبون از نور ترسی ندارم
سمت چپ سینمُ بشکاف
من خیلی وقته هیچ قلبی ندارم